Het Brandwondencentrum
Onder de diensten en eenheden van de medische component zijn er enkele die volledig op de burgermaatschappij zijn gericht. Dat geldt onder meer voor het brandwondencentrum, het hyperbaar centrum en de Mobiele Urgentie Groep (MUG). Er wordt echter ook steeds een ploeg van het militair hospitaal ingezet bij de uitvoering van het rampenplan.
Een groot aantal slachtoffers met brandwonden, mensen die door de rook bevangen zijn, een ramp in de luchthaven van Brussel nationaal: allemaal voorbeelden van situaties waarbij het militair hospitaal (en meer bepaald het rampenteam) de medische hulpverlening coördineert. En dat is ook niet verwonderlijk. De brandwondendienst en het hyperbaar centrum van het militair hospitaal hebben namelijk een uitstekende reputatie opgebouwd.
Het brandwondencentrum dat zijn 30-jarig bestaan vierde in mei 2011, staat in het kader van hulp aan de natie in vredestijd in voor de behandeling en opvolging van verbrande patiënten, zowel kinderen als volwassenen. Tegelijkertijd is het het nationaal reguleringscentrum voor verbrande patiënten en staat het ook in voor hun medisch transport zoals dit het geval was tijdens de aanslag in het auditorium van het UCL te Woluwe in 1990, bij de rampen in het Switel Hotel in 1995 en in Volendam op de eerste januari 2001, bij de explosie van Cockerill te Ougrée in 2003 en bij de gasexplosie van Gellingen op 30 juli 2004.
